Wzdręga (Scardinius erythrophthalmus)

Wzdręga jest bardzo podobna do płoci i częste z nią mylona. Wędkarze nazywają ją krasnopiórka, ze względu na intensywnie czerwoną barwę płetw, co stanowi jedną z cech odróżniających ja od płoci. Inne różnice to: otwór gębowy wyraźnie skierowany ku górze, pod czas gdy płoć ma ułożony niemal poziomo, oraz sposób osadzania płetwy grzbietowej. W przypadku wzdregi przednią krawędź płetwy grzbietowej można połączyć linią pionową z końcem płetw brzusznych. Natomiast u płoci z początkiem płetw brzucha.

Wzdręga, mimo iż zewnętrznie w minimalny sposób różni się od płoci, to jednak ma w porównaniu z nią odmienne zwyczaje i upodobania. W innych miejscach się ją spotyka, inaczej też żeruje. Przede wszystkim jest to ryba jeziorowa. W rzekach spotyka się ją bardzo rzadko. Z reguły jest mniejsza od płoci. Dwudziestopięciocentymetrowe wzdregi uchodzą za duże. Ryba ta dorasta do 35 cm długości i osiąga nie więcej niż 0,5 kg wagi. Niezmiernie rzadko zdarzają się większe okazy o wadze około l kg.

Wiosną i jesienią wzdręga żeruje w głębszej wodzie, nieco dalej od brzegu, a latem tuż pod powierzchnią w pobliżu trzcin.
Jest rybą odważną i stale głodna. Jeśli widzi pokarm, nie płoszy się nawet głośnym zachowaniem wędkarza. Wzdregi z powodzeniem łowi się w odległości dwóch, trzech metrów od łodzi. Radzimy stosować lekką wędkę ze splawikiem, żyłkę o grubości takiej, jak przy połowie płoci. Jeśli chodzi o przynęty, to wzdręga w porównaniu z płocią zdecydowanie preferuje robaki i larwy owadów, choć przynętami pochodzenia roślinnego także nie gardzi. I na koniec jeszcze jedna różnica pomiędzy płocią a wzdręga. Płoć jest znacznie smaczniejsza.
Wymiar ochronny wzdręgi - 15 cm.