Dorsz (Gadus morhua). Ryba z rodziny dorszowatych.

Głowa duża ze szpiczastym pyskiem, zakończonym wąsem na dolnej szczęce. Ciało wydłużone mocno zwężające się do tyłu. Ryba mocno ubarwiona, oprócz płetwy piersiowej brzusznej i ogonowej dodatkowo trzy płetwy grzbietowe i dwie ogonowe. Boki ciała i grzbiet pokryte marmurkowymi wzorkami, w których przeważają kolory beżowy, biały i oliwkowy, przeplatane czerwonymi plamkami. Z wielu podgatunków dorszów w Bałtyku najliczniej występuje Gadus morhua callarias i mniej licznie pojawiają się podobne do niego witlinek, motela, czarniak, rdzawiak i plamiak.
Ryba ta jest typowym drapieżnikiem. Dorasta do półtora metra długości przy około 40 kilogramach wagi ciała, ale najczęściej przez wędkarzy łowione są sztuki nie przekraczające kilkanaście kilogramów.
Dorsza można łowić praktycznie już kilkaset metrów od brzegu, lecz najlepsze łowiska są w odległości kilku kilometrów, przy głębokości dwudziestu ? trzydziestu metrów. W Polsce za jedno z najlepszych łowisk uważa się Ławice Słupską.
Dorsze najlepiej łowić w maju, lecz po letniej aktywności tych ryb nie najgorsze są również miesiące jesienne, aż do końca października.
Najlepsze przynęty, to drobne ryby morskie (węgorze tobiasze) krewetki,  filety z ryb, z przynęt sztucznych najlepiej używać ciężkie błyski, pikery, najlepiej przez opuszczanie i podrywanie z dna. Można tez próbować zarzucać daleko i ściągać, podrywając przynętę z dna, uderzenie następuje najczęściej przy unoszeniu przynęty z dna.
Sprzęt należy mieć bardzo solidny, trzeba również zwrócić uwagę na to czy nasze kotwiczki są ostre, gdyż dorsz posiada bardzo twarde wargi.